நிறவெறி

பென்னம்பெரும் பூமி சின்னஞ்சிறி தாச்சு

வண்ணம் நிறை மாந்தர் எங்கும் வதிவாச்சு

வெள்ளை பெரிதென்று எண்ணுகிற நச்சு

கொள்ளை யிடுகிறதே நிறமக்கள் மூச்சு

மதமென்றும் மொழியென்றும் நிறமென்றும் இனமென்றும்

பரந்துவாழ் மக்களிலே காண்பதொரு பொருட்டல்ல

பெரிதென்றும் சிறிதென்றும் படுத்துவது பண்பல்ல

சார்புநிலைத் தத்துவத்தில் பெரிதென்றும் பெரிதுமல்ல

மனிதரிலே கிளைவிட்ட பல்வேறு குழுமங்கள்

பலமிக்க கூட்டத்தால் தாழ்த்தியே வீழ்த்திவிடும்

புரையோடிப் புழுத்திருக்கும் பாகுபாட்டுப் பேய்தன்னை

துடைத்தழித்து வீறுநடை நாம் போடவேண்டாமோ

நிறங்களின் கோலம் அழகென ரசிப்போரே

மனிதரில் தோல்நிறம் கண்டு வெறுப்பு ஏனோ

வெள்ளை உயர்வென வண்ணம் மிதிப்பீரோ

சிந்தை சிதைந்த பேதமைப் பேயரே

எந்தவொரு பாகுபாடும் வெறிகொண்டு திமிறயிலே

வெந்தழியும் நாடுகளும் பண்பாடும் மனிதமுமே

இந்த நிலை மாறிவிட நற் தலைமை எழுந்தோங்கி

துணிவோடு வழிகாட்ட மக்களதைப் பின்தொடர்வார்

குறைவென்று மற்றவரைக் கொடுமைப்படுத்தும் வலி

தமக்கே நிகழுவதாய்க் கொஞ்சமெண்ணிப் பார்த்தாலே

கொடிதினிநாம் செயலாகா என்றுணர்ந்து குறுகுவரே

கொலைவரையே சென்றுவிடும் நிறவெறியைத் தகர்ப்பாரே

பாகுபாடு பேசாத அனைவரையும் நேசிக்கும்

கல்வியினைப் பிள்ளைகட்குப் புகட்டிநாம் வளர்த்தாலே

மனிதநேயம் வளர்ந்துவிடும் இனவெறியும் அழிந்துவிடும்

இந்த அவனி வந்தவர்கள் இன்பமாய் வாழ்ந்திடுவர்

ஆக்கம்: க. செயபாலன், 2020

பேராதனை 80

வானுயர் மலைகள் சூழ் கண்டி மாநகரம்
ஞானியர் விளையும் பேராதனை வளாகம்

ஆவலாய் விஞ்ஞான பீடமதிற் சேர்ந்து
கல்வியும் கேள்வியும் சிறக்கவென வெண்ணி
எண்பதாம் ஆண்டார்கள் வருகிறார் பிந்தி
விடுவிடென நுழைகிறார் எண்பத்து ஒன்றில்

விடுதிகளிற் புகுந்தவுடன் தொடங்கியது பகிடிவதை
விரிவுரைகள் கேட்கமுதல் விதவிதமாய்க் கண்டுகேட்டோம்
வெட்கத்தைக் கொன்றார்கள் கூச்சத்தை வென்றார்கள்
வெட்கமே வெட்கித் தலை குனிய வைத்தார்கள்

இடம்புதிது வளம்புதிது முகம்புதிது என்றாக
காலை உணவுக்குக் கடைவாசல் தேடி வந்து
பாண் பாகையாய் பரிப்பெக்காய் என்று கேட்டு
பழகினோம் புதியவற்றைப் பலதரப்பு மக்களுடன்

படித்தோம் கிழித்தோம் சிரித்தோம் களித்தோம்
சுற்றுலாக்களும் சென்றோம் சுத்தினோம் நாடளாவி
பத்தியம் தவறியதால் பாதியிலே வயிற்றோட்டம்
கபரணக் காட்டினிலே கலக்கி அடித்ததடா

அடிக்கின்ற அடியினிலே கழிப்பறையா தேடநேரம்
அங்கங்கே நிப்பாட்டி அவசர நிவாரணம்
அந்த அவத்தையிலும் அடித்தானே ஒரு பகிடி
மருசிறா இடம் மச்சான் அமத்தி வாசியடா

வழிபடவும் விழிபடவும் மலைமீது வீற்றிருக்கும்
குறிஞ்சிக் குமரனிடம் வெள்ளிகளில் பொடி நடை
போகமுதல் கேட்டிடுவான் சோறா சோட்டீற்சா
அதற்கேற்ப வயிற்றிலிடம் ஒதுக்கிவிட வேண்டுமன்றோ

பேராதனை வந்தும் பேடு தேடியோரும் உண்டு
தேடியவர் சிலருக்கு விழுந்தும் விட்டுதுகள்
போட்டவர்க்கு நீராட்டு அல்விஸ் குட்டையிலே
போடாதோர் தாமாக ஏன் குதித்தார் தெரியலையே

கலைவிழாக்கள் என்றாலே எம் பங்குமென்று முண்டு
மேடையிலே ஏறிடுவோம் பாட்டுக்கும் கூத்துக்கும்
அழற்பட்டோர் ஒலிவாங்கி பறித்தே எறிந்தாலும்
விடாது நம் கச்சேரி நடாத்தி முடித்தவர் நாம்

 தென்னிலங்கை நம்வாசம் எண்பது களிலென்றால்
எண்பத்து மூன்றுதனைக் கண்டவரில் நாமுமுண்டே
பண்பாடு தொலைத்தோரால் பலமாகத் தாக்குண்டோம்
பட்டதனாற் பழகிவிட்டோம் தடை தகர்த்து வாழ்வதற்கே

பல்லாண்டு போனதுவே நம்பயணம் புறப்பட்டு
நடுவழியில் இரு நண்பர் பிரிந்திட்டார் நமைவிட்டு
இப்போது செல்கின்றோம் பின்னாளில் நீர் வாரும்
என்றெண்ணிப் போய்விட்டார் மறக்கேலா தோழர்கள்

பசுமரத்து ஆணி போல பதிந்துவிட்ட நினைவுகளை
பலதடவை இரைமீட்டு பகிர்ந்து மகிழ்கின்றோம்
பாண்மனோ கினிகூரு ஜிம்கலி டோப்பென்று
பட்டப் பெயர்கள் பல மறக்காமல் உரைக்கின்றோம்

பட்டப்பெயர் கொண்டோம் பட்டங்களும் பெற்றோம்
பல்வேறு திசைகளிலே தூக்கி எறியப்பட்டோம்
இருந்தாலும் இடைக்கிடையே  கூடிக் களிக்கின்றோம்
இளைய நினைவுகளை இனிதே சுமக்கின்றோம்

செயபாலன் 2020

சுத்தும் சில்லு

இளவயதில் மத்தியானம்
கோப்பை தட்டிக்கூப்பாடு
சாப்பாட்டுக் கம்மாவிடம்
இப்போதும் அது தொடரும்
என்னிடமே என் மகவு

காதல் யோகா

காதல் யோகா செய்யுங்காலை
காணுகின்ற சுகமோ கொள்ளை
தாகந் தீர்க்குந் தண்ணீர்போலே
போகந் தூர்க்கும் மருந்து வில்லை

முன்னைப் பொழுதில் உன்னை நானும்
எண்ணிப் பார்க்கும் போதே இன்பம்
உந்தன் பெயரை எழுதிப் பார்த்து
சிந்தை சிலிர்த்துக் கிறங்கி வீழும்

நானிருக்கும் இடங்களிலே நீயிருந்தால் துள்ளும்
அருகில் நீயும் நடந்து சென்றால்
இடித்து மாளும் இதயம்
இத்தனைக்கும் நீயாரோ நான் யாரோவன்றோ

சொல்லிவிட வேண்டும் அன்பை
நல்ல ஒரு நாளில்
எள்ளி நீயும் நகைத்து விட்டால்
கொள்ளியன்றோ என்னில்

காத்திருந்து பூத்தன என் கண்கள் இரண்டும்
கனிந்தது ஓர்நாளில் என் காதல் வசந்தம்
கைக்கு வந்த காதலினால் பேரானந்தம்
வாழ்க்கையிலே முக்கிய மான அங்கம்

செயபாலன்  2020 மே 22

கொரொனா வைரசு நியதி

கோவிட் 19 வைரசால் 

புது நியதி

திங்கள் வருது

ஒரு நாள் பிந்தி

வெள்ளி வருது

ஒரு நாள் முந்தி

இடையில் இருப்பது

ஒரு நாள் மட்டும்

என்ன மாயம்

வாரமிங்கு 

சுருங்கியதேனோ

மேலும்

சனியும் வருது

ஒரு நாள் முந்தி

ஞாயிறு வருது

ஒரு நாள் பிந்தி

இடையில் கிடைத்தன

மேலிரு நாட்கள்

என்ன மாயம்

வாரவிறுதி 

நீண்டதுமேனோ

கோவிட் வைரசு

வந்து தாக்குது

வேலையில் நாட்கள்

குறைந்து போச்சுது

இதுவே இனிமேல்

புதிய வழமை

புரட்டிப் போட்டது

ஞாலத்தையே

குழப்பிப் போட்டது

சீலத்தையே

======

குறிப்பு:

இக் கவிதை பிறந்தது முதலில் ஆங்கில மூலத்தில். பின்னர் தான் தமிழில் அது பெருப்பிக்கப்பட்டது.

இதோ ஆங்கில மூலம்:

Monday for me 

One day late

Friday for me

One day soon

In between is 

Just three days
This is Covid

Nineteen week

கடை பிடிக்க வேண்டும்

கடை பிடிக்க வேண்டும்

கடைப்பிடிக்க வேண்டியதைக்

கடை பிடிக்க வேண்டுமென்று

கடை பிடித்துத் தமிழழிவைக்

கூவி விற்பார் சிலரிங்கு

முறையாகத் தமிழ் கற்றுச்

சொற்புணர்ச்சி அறிந்துகொண்டு

இலக்கணமாய் எழுதிவர

இயலவில்லைச் சிலருக்கு

சாகாதோ தமிழென்று

கொலை வெறியோடொரு கூட்டம்

காத்திருக்கும் வேளையிலே

அவருக்குக் கைகொடுத்துக்

களமிறங்கிப் பணியாற்றும்

கோடாலிக் காம்புகளின்

கோலமதைப் பாருங்கள்

ஊக்கிகள்:

கட்டி போட்டாயா

கேள்வி பட்டு

கடைபிடித்து

அடைப்பட்டு

Lean Tamil Easy

எளிய முறையில் தமிழ் கற்போம் என்ற ஒரு காணொளிப்பதிவு ஏற்றம் காண்கிறது.
தேவையானோர்க்குப் பயன் தர வேண்டும்.







https://www.youtube.com/channel/UCG3mBMLePj98gHAoUk7YEgA/

தேசிய வாதம் – நாம் தமிழரா?

தேசிய வாதம் – நாம் தமிழரா?

மனிதர்கள் இயல்பாகவே இடம் பெயர்ந்து கொண்டு இருப்பவர்கள். அரசியல், பொருளாதார, சமூக அழுத்தங்களால் மக்கள் இடம் பெயர்வதும் பெயர்ந்த இடங்களிலேயே நிலையாகி விடுவதும் காலங் காலமாக நடை பெற்றுக் கொண்டே இருக்கிறது.

ஒவ்வொரு இடங்களிலும் மக்களின் மொழியாக இருக்கும் மொழி, அவ் விடங்களுக்கு இடம் பெயர்ந்த மக்களின் மொழியாகி விடுவது இயல்பே. இவ்வாறு ஒரு இடத்தில் பெரும்பான்மையோரால் புரிந்து கொள்ளப்படும் நிலையிலிருக்கும் மொழியை வந்தோர் ஏற்றுக் கொள்வதும் காலப் போக்கில் அவர்களுக்கும் அதுவே தாய் மொழியாகி விடுவதும் நிகழும்.

தமிழ் நாட்டிற்குப் பல் வேறு கால கட்டங்களில் பல் வேறு மக்கள் பல் வேறு காரணங்களால் குடியேறி வந்திருக்கிறார்கள். இது ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாக கட்டங் கட்டமாகவும் தொடர்ச்சியாகவும் நடைபெற்றுக் கொண்டே இருக்கிறது. அப்படி வந்தவர்கள், வருபவர்கள் ஓரிரு தலைமுறைகளுக்குத் தம் மொழியைத் தம்முள் வைத்திருப்பார்கள். காலப் போக்கில் உள்ளூர் மொழியே அவர்களுக்கும் தாய் மொழியாகி விடும் நிலைமை தான் எங்கும்.
இதற்குப் பல காரணங்கள் இருக்கலாம். கொண்டு வந்த மொழியைத் தக்க வைத்துக்கொள்ள முடியாத நிலை ஒன்று, உள்ளூர் மக்களுடன் கலந்து, கலப்பு மக்கள் உருவாகி விடுவது இன்னொன்று.

எது எப்படியோ, மக்களோடு மக்களாக ஓர் அடையாளத்தின் பேரால் வந்தோரும், இருந்தோரும் இணைந்து இருக்கும் போது அது ஒரு நல்ல ஆரோக்கியமான சமூகமாகும். இதைக் குலைக்க நினைப்பது நல்லதல்ல.

தமிழ்நாட்டினர், தமிழர்களாக மொழி அடையாளம் ஒரு மக்களாக உணரப்படுவது ஒரு சிறப்பு. இந்த அடையாளத்திற்கு யார் உரித்து உடையவர்கள் அல்லது அற்றவர்கள் என்று பிரிவினை செய்வது தவறு.
பல நூற்றாண்டுகள் கடந்த பின்னருங்கூட சிலரின் பூர்வீகங்களைத் தேடித் துருவி, அவர்கள் தற்போது கொண்டிருக்கும் அடையாளத்திற்கு உரியவர்கள் அல்ல என்று பிரித்துப் பார்ப்பது ஒரு பண்பாடற்ற செயல் என்பதை மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இது போல், தமிழர்  யார் என்று அறிவதற்கு நதிமூலம் ரிசிமூலம் ஆய்ந்து சென்று அடையாளம் காணப்படுவது ஒரு குறுகிய மனப்பான்மையான பழக்கமாகும்.

நானும் இந் நாட்டான் தான், நானும் தமிழன் தான் என்று உணர்வோடு தலை நிமிர்த்துபவர்களை எல்லோரும் மதிக்க வேண்டும். அவ்வாறு போற்றாமல் பிரிவினைகளைத் தூண்டுவதால் தீங்கு நேரிடும் என்பதற்குப் பல சான்றுகள் நம் கண் முன்னே உள்ளன.

உதாரணமாக, திராவிடம் பேசிய அரசியற் கட்சிகள் முன் வைத்த சில வாதங்களால், பலர் அன்னியப் படுத்தப்பட்டு அவர்களின் தமிழ் அடையாளம் கேள்விக்கு உள்ளாக்கப்பட்டது. இது அம் மக்கள் மனதில் கூட ஒரு குழப்ப நிலையத் தோற்றுவித்துத் தாமே தம்மைத் தனிமைப்படுத்தி வாழத் தலைப்பட ஏதுவாகியிருந்தது. தமிழ் மொழிக்கும் பண்பாட்டிற்கும் பெரும் பங்காற்றிய உ.வே. சாமிநாதையர், மகாகவி பாரதியார் போன்றவர்களின் சிறப்பை யார் மறுக்க முடியும்?

இப்போது தமிழ்த் தேசியம் உத்வேகமடைந்து திராவிடம் என்று ஆரம்பித்த போக்கையும் தள்ளி விட்டு, இன்னும் குறுகி, தமிழரைத் தமிழரே ஆள வேண்டும் என்று பேசப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டைத் தமிழ்நாட்டான் ஆள வேண்டும் என்று முழங்கினால் எவ்வளவு பலமாக இருக்கும்? உலகின் பல நாடுகளை உற்றுக் கவனித்தால் நாம் இவற்றைக் கற்றுக் கொள்ள முடியும்.

திராவிடக் கட்சிகளில் இருந்த, இருக்கும் வைகோ, கலைஞர் போன்றோரைத் தமிழரல்லாதவர் என்று சொல்வது சரியல்ல. வான்புகழ் வள்ளுவனுக்கு வானுயர் சிலை வைத்த கலைஞர், தமீழ மக்கள் நலன் கருதிப் பல செயலாற்றிய வைகோ, விசயகாந்த் போன்றோரை நாம் அன்னியப்படுத்துவதா? எண்ணற்ற மனிதர்களின் பெயர்கள் ஞாபகம் வருகிறதே. உள்ளத்தால் உணர்வால் தமிழரென்று உணர்ந்து செயற்பட்டவர்களைக் காயப்படுத்துவது தவறு.

“தமிழர் மட்டும்” என்று இப்பொழுது பிளவுபடும் மக்கள், நாளை, வடக்கு, கிழக்கு, தெற்கு, மேற்கு என்று தம்முள்ளே மேலும் பிளவுபட்டு சிதைந்து விட மாட்டார்களா? சிதைந்திருந்து கெட்டதும் வரலாறு தானே.

மாபெரும் இராச்சியங்களான சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்கள் தமிழ்நாட்டைப் பிரித்து ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகளாக ஒருவரையொருவர் கொன்று வென்று தானே வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். அதனால் ஏற்பட்ட விளைவுகள் எம்முன்னே நின்று எம்மை நோக்கிக் கை கொட்டிச் சிரிக்கவில்லையா? உதாரணத்திற்கு ஒன்று; மலையாளம் தமிழ் பேதம்.

எல்லா மக்களிடையேயும் நல்லவரும் தீயோரும் இருக்கிறார்கள். இல்லா விட்டால் எட்டப்பன், காக்கை வன்னியன் போன்றோர் எப்படி உருவாகிறார்கள்? அவர்களும் தமிழர் தானே? கோபம், துரோகம், உயிர்ப் பயம், தீராப் பகை, மித மிஞ்சிய சுயநலம் போன்ற குணங்கள் மக்களைத் தம்மிடையே பிரித்துத் தீயவர்களாக்கி விட்டது தான் வரலாறு.

நாம் மட்டும் தான் தமிழரென்று கூவித் திரியும் நாங்கள் எங்கள் குடும்பங்களில் உறவுகளில் காலங் காலமாகக் கலந்திருக்கும் பிறரைப் புறந்தள்ளி விட்டோமா? இந்தத் தனித் தமிழ் அடையாள வாதம் நம்மைப் பிரித்துப் பிரித்து உதறி உதறி இறுதியில் ஓரிருவரில் மட்டும் எஞ்சி நிற்கும். ஏனெனில் இங்கே எந்த ஒரு இனமும் தனியாக இல்லை. பல மக்களின் கலப்பாகவும் கலவையாகவுமே எல்லோரும் உள்ளார்கள்.

இந்தப் பிரிவினை தேடுபவர்கள் கடைசியில் உண்மைய உணரும் போது காலம் கடந்து விடும்.

தோளோடு தோள் கொடுத்து ஒன்றாகப் பயணிக்கும் ஒவ்வொருவரும் ஏதோவொரு வகையில் அன்னியப் படுத்தப்பட்டு விலக்கி நிற்க வைக்கப்படும் நாளில் மீதமிருக்கப் போவது வெறும் வெறுமையும், தோல்வியும், வெறுப்பும் விரக்தியும் தான்.
ஆகவே நாமெல்லரும் தமிழர் என்ற உணர்வால் ஒன்றுபட்டு உயர்வடைய வேண்டும்.

தமிழ் மொழியும் அதன் சிறப்பு, தொன்மை, பண்பாடு என்பவையும் பேணிப் பாதுகாக்கப்பட வேண்டியது மிக மிக முக்கியம். ஆனால் அதன் பேரால் தமிழரையே சொத்தை பிரித்தெடுப்பது இழிவு. நாம் எல்லாம் தமிழரென்ற உணர்வை அனவருக்கும் ஊட்டி உணர்த்தி வளர்த்தெடுத்து எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து முன்னேற வேண்டும்.

வந்தாரை வாழ வைக்கும் நம்மூர்

வந்தாரை வாழ வைக்கும் நம்மூர்

தமிழகம், வந்தாரை வாழ வைக்கும் இடமென்று அம் மக்கள் அடிக்கடி பெருமையோடு சொல்லிக்கொள்வார்கள். இதை உற்று நோக்கி நம் ஈழநாட்டின் நிலையையும் யோசித்து எம்மிடையே ஈழநாட்டவராக வாழ்ந்த பலரைப் பற்றி எண்ணிய போது நமக்கும் வந்தாரை வாழவைக்கும் பண்பிருப்பதை உணர முடிந்தது.

கோவில்களில் பூசைசெய்ய வரவழைக்கப்பட்டவர்கள், வியாபார நோக்கில் வந்தவர்கள், கலைகளைக் கற்பிக்க வந்தவர்கள் என பலதரப்பட்டவர்கள் தமிழரோடு தமிழ் பேசி வாழ்ந்து வருகிறார்கள். இது ஒருபுறமிருக்க, கேரளா போன்ற இடங்களிலிருந்து வந்தவர்கள் சிங்களவரோடு சேர்ந்து வாழ்ந்தும் வருகிறார்கள்.
ஆகவே இலங்கையும் வந்தாரை வாழவைக்கும் ஒரு இடம் தான்.

ஒட்டாவா தமிழ்ப்பள்ளி

ஒட்டாவா தமிழ்ப்பள்ளி

திரைகடல் ஓடியும் திரவியம் தேடு
அந்தக் காலப் பழமொழி அது
அன்று தொட்டு இன்று வரைக்கும்
தமிழர் பெயர்வார் எந்தக் கரைக்கும்

கல்வி செல்வம் வேலைவாய்ப்பு
தீயோர் குலைக்கும் பாதுகாப்பு
தேடப்படும் திரவியமாய்
தேடி வந்தார் கனடாவை

ஐம்பது அறுபது ஆண்டுகளாய்
ஐம்பதோ அறுபதோ தலைக்கணக்காய்
வந்த மக்கள் பல்கிப் பெருக
குழந்தைகளும் பிறந்தனவே

குழந்தைகளும் தமிழ் கற்க
முப்பதுதாண்டு முன்னர் கூடி
ஆரம்பித்தார் கல்விக்கூடம்
ஒட்டாவா தமிழ்ப் பள்ளி

சினஞ்சிறிய பிள்ளைகட்கு
தன்னார்வலர்த் தொண்டர்கூடி
சிறிய அளவில் தொடங்கியதே
சீரிய தமிழ்ப் பள்ளிக்கூடம்

சிலரோடு சில வகுப்பாய்
தொடங்கிய தமிழ்க்கல்விக்கூடம்
நூற்றுக்கணக்கில் மாணவராய்
பூத்துக் குலுங்கும் பூங்காவாய்

புது நாட்டின் புது மொழிகள்
மூளையிலே ஆதிக்கங்கள்
இருந்தும் தமிழை நன்கு கற்று
தமிழினிலே தேர்ச்சி பெற்றார்

தமிழைக் கற்று மொழியின் வேரில்
தழைத்து நிற்கும் தமிழ்ப்பண்பாட்டை
தலையாய்ப் பேணி இனிதாய் வாழும்
தமிழர் தமக்குத் துணையாய் நிற்கும்

ஒட்டாவா தமிழ்ப் பள்ளி
வாழ்க வாழ்க வாழ்கவே

பனி பூத்த நீர்

ஆர்ப்பரிக்கும் ஆறு
அடங்கிக்கிடக்குது பாரு
அடியிலே ஓடுது
இன்னும் ஆறு
நீறு பூத்த  நெருப்பல்ல
பனி பூத்த நீர்

மரக்கறி

கரட்சம்பல் முதலெடுத்தேன்
கத்தரிக்காய் அடுத்தெடுத்தேன்
நீட்டு நீட்டு முருங்கைக்காய்
குழம்புக்கறியும் எடுத்தேன்

வட்ட வட்ட வெண்டிக்காய்
பாற்கறியில் சிறிதெடுத்தேன்
வாழைப்பொத்தி வறையும் கூட
விருப்புடனே நானெடுத்தேன்

பாகற்காய் குழம்புக்கறி
பக்கத்தில் பருப்புக்கறி
அதுக்கப்பாற் கீரைக்கறி
வதக்கி வைத்த வெந்தயக்கறி

இத்துணையாய் மரக்கறிகள்
விதவிதமாய் நாடோறும்
விருப்புடனே பரிமாறும்
என் வீட்டுக்காரியோர்
வித்தகி தானே சொல்